Ze stond vijfentwintig jaar op de planken en had daarbij al verschillende leuke rollen gespeeld. Maar die ene speciale rol, die had ze nog nooit gehad. Sterker, die rol was in geen enkel stuk te vinden. Daarom grapte Karin de Laat uit Boskant dat ze zelf wel eens een stuk zou schrijven. Een jaar later was ‘Bloedwijn en gele rozen’ uitgegeven en al een keer opgevoerd.

“Het Marvilde Toneel uit Veldhoven speelde al jaren kluchten en blijspelen. Met de komst van Jeannet Goor als regisseuse, nu zo’n vier jaar geleden, ontdekten de spelers dat zij meer in zich hadden dan dat zij zelf wisten. We waren dan ook toe aan het spelen van serieuzere stukken. Vraag was natuurlijk of het publiek dat ook wilde”, vertelt Karin de Laat. “Maar”, zo vervolgt ze, “ons publiek waardeerde dat”.

Altijd al drama willen spelen.
“Ik wilde altijd al drama spelen, maar er waren geen stukken met de rol die ik voor ogen had. Toen we mijn vijfentwintigjarige jubileum bij het Marvilde Toneel vierden, grapte ik dat ik zelf wel een stuk zou schrijven. Of het zou lukken? Ik had geen flauw idee. Ik ben begonnen en zag wel waar het schip zou stranden. Toen de eerste paar pagina’s op papier stonden heb ik ze een paar mensen laten lezen. Hun reactie was reden genoeg om door te gaan”, zegt Karin.

bron: MooiRooi.nl
auteur: Hans van den Wijngaard