De Goot (2000)

Pension ‘De Goot’ is een opvanghuis voor dak- en thuislozen. Rika is gewend met haar winkelwagentje de vuilnishopen af te schuimen, Eduard is een gesjeesde toneelspeler die aan de drank is, Jotie is een drugsverslaafde dichter in de spe, Wanda speelt de hoer. Voor hun wordt gezorgd door Toos en de vrijwilligster Pien.

Het voortbestaan van pension ‘De Goot’ wordt bedreigd door mevrouw Meerman en het bestemmingsplan van de gemeente. Pien blijkt toch niet zo ‘vrijwillig’ als ze lijkt te zijn. De individuele talenten van de zwervers lijken in deze situatie de redding te zijn van pension ‘De Goot’ alhoewel, dan is het geen pension meer…

Marvilde op dreef in blijspel De Goot

“De Goot”, try-out van blijspel van Ton Davids door Toneelgroep Marvilde, gezien op 30 november in theater De Schalm in Veldhoven.
(Door Jan Heckers)

“De Goot” is typisch een stuk waarin het huidige tijdsgewricht wordt belicht. Het stelt de maatschappij-opvatting van de moderne mens centraal en zet die daarmee in een dwaas daglicht. Er zijn binnen het brede genre van het blijspel veel typeringen te onderscheiden. “De Goot” houdt het midden tussen het intrige- en het karakterblijspel.

De proefvoorstelling van het blijspel was leuk, snel en geestig van opzet, met een hoge frequentie van nieuwe verwikkelingen. In De Goot zijn de grenzen tussen blijspel en klucht in het begin niet scherp te trekken. Door de situaties en de dramatische ontwikkelingen wordt de bedoeling van het stuk langzaam zichtbaar en begint de kijker zich af te vragen hoe de lijnen precies lopen.

De accordionist (Gijs Manders) die steeds de verbindende deuntjes speelt, is een vondst. Het begint met het aloude ‘Aan de voet van de oude Wester’, waardoor het stuk onmiddellijk duidelijk in Amsterdam is gesitueerd.

Eduard verteld dat hij Pinter, Tsjechof gespeeld heeft. Maar een optreden in een tv-reclamespot over pindakaas maakt dat hij geen rollen meer krijgt. Pien zal hem weer in het theater terugbrengen. Dat is haar doel.

De spelers hadden hun rollen goed onder de knie. Sjef van der Velden, die de artiest Eduard speelde, gaf de rol diepgang. Eduard, een begenadigd acteur, kan het op een bepaald moment niet meer bolwerken. Aan de ene kant speelt hij de praalhans en de gevierde komediant, en aan de andere kant is hij twijfelachtig en angstig voor het theater. Met zijn vertolking bracht Van der Velden vaart in het stuk en kwam hij goed uit de verf.

Ook zijn tegenspeler Olaf Liebregts, in de rol van Joty, was erg op dreef. Zijn manier van spelen, vooral in dit stuk is fenomenaal. Hij weet erg goed een ‘stoned’ personage neer te zetten. De tegenspelers waren door zijn trage manier van spelen vaak een fractie te vroeg met hun reacties. Maar de vertragingen die Liebregts in het stuk bracht, gaven het weer een extra lading en spanning. Karin van Kuijen (Pien) speelt erg gemakkelijk. In haar rol kon zij zich eens uitleven in een sexy karakter. Dat gaat haar goed af.

Wanda gespeeld door (Corine Haan) en Rika (Monique van de Ven) zijn levensecht. Vooral Toos Stuyts, een rol van de 73-jarige Gea van der Goes, dwingt respect af. De pronte huisbezitster Stuyts is er een die iets aan de ellende van dit zootje probeert te doen door hen weer onderdak, een geregeld bestaan te geven.

Het is een avondje genieten voor wie van amateurtoneel houdt.