Alleen op de Wereld & Co. (2002)

Met het huwelijksbureau van meneer Plakker gaat het niet zo best. Hij is erop uit gekeken en wil er maar mee stoppen nu het élan en de liefde voor deze bijzondere branche uit hem zijn weggevloeid.

Totdat zijn broer hem aanbiedt zijn compagnon te worden en weer wat geld in de zaak wil steken. Dankzij deze frisse noot gaat alles weer zijn gangetje en krijgt hij er weer plezier in de juiste man aan de juiste vrouw te plakken.

De Brouwer komt helemaal tot zijn recht in jubileumstuk

(Door Jan Heckers)

Het Toneelstuk “Alleen op de wereld & Co” is het jubileumstuk voor het 50-jarig jubileum van Tiny de Brouwer. Het werd vrijdag en zaterdag in theater De Schalm gespeeld. Het publiek was met hoge verwachting gekomen om Tiny de Brouwer te zien spelen. In een bijna uitverkochte zaal werd vrijdag een goede première gebracht.

In het eerste bedrijf van het stuk over een huwelijksbureau werd alles snel heel duidelijk. Eigenaar Adriaan Plakker (Tiny de Brouwer) van het bureau kreeg een spetterende ruzie met zijn broer Cornelis als Co (Sjef van der Velden). De verhouding tussen de twee broers werd heel goed gesitueerd en neergezet. Uitstekend opgebouwd, met vaak treffende tekening van de karakters van Adriaan en Cornelis. Er was meteen sprake van sfeer en spanning, realistisch met goede taalbehandeling zoals in blijspelen wordt geëist. Toneeltechnisch waren Adriaan en Cornelis aan elkaar gewaagd.

De Brouwer, die voor dit toneelstuk koos, heeft veel van zijn kunnen in zijn rol als Adriaan gelegd. Het stuk was helemaal gelardeerd met momenten van een blijspel, maar ook van vertwijfeling. Adriaan werd heen en weer geworpen tussen ophouden of doorgaan; dat zelfde speelt in de carrière van De Brouwer. Steeds retrospectief terugkijkend op zijn leven: “Wat heb ik er van gemaakt en hoe moet ik verder” vroeg hij zich af.

In de momenten waarin De Brouwer alleen op het toneel was, kwam dit hardop denken met grote subtiliteit tot zijn recht. Heel mooi neergezet, die vertwijfeling waar mee hij worstelde.

In het stuk was verder poetsvrouw De Wit (Karin van Kuijen) de vrolijke noot, met een inleving van de echte ware poetsvrouw. Van Kuijen is in staat de lachers snel op haar hand te krijgen. Duidelijk werd ook hoe regisseur Hennie van Leuken de karakters heeft verdeeld over zijn spelers.

Bij het spel is de grens scherp te trekken tussen ervaren spelers en debutanten. Dat is te merken aan de grote stilte op het moment dat debutanten het podium opkomen. De afstand tussen de opkomende debutant en de ervaren speler zou letterlijk in meters niet te groot moeten worden.

Heel kostelijk waren de rollen van violist Riool (Hans Heesbeen) in zijn persiflage van André Rieu en in zijn andere rol van de rigide overste Blater. Ook de dubbelrollen van vader en zoon Verduin (Olaf Liebregts) waren zoals gebruikelijk goed. De zaal reageerde meteen met handgeklap voor beide heren. Gea van der Goes was ook sterk in haar rol als de Duitse frau Obermaier.

Maar toch was alles gefocust op de rol van De Brouwer. De keuze van het stuk was zeer treffend gekozen. Tiny kwam helemaal in zijn spel tot zijn recht. Na afloop werd hij door directeur Corry Zegers-de Bruijn van de federatie van toneelgezelschappen terecht in het zonnetje gezet. Hij kreeg de gouden speld voor zijn verdienste voor Marvilde Toneel in het bijzonder, maar zeker voor zijn verdienste voor het amateurtoneel in het algemeen.